براستی گیر افتاده اند

جدال داغ این روزها عکس ها هستند. عکس پاره ی آیت الله خامنه ای و رژه بر روی آن را تاب نیاوردند و عکس پاره های آیت الله خمینی را ساحت مقدسی خواندند و فغان کردند که از آخرین برگهایشان نیز بهره ای برده باشند. چرایی پخش نکردن عکسها و فیلمهای این 6ماه، از پایین کشیدن عکس آیت الله خامنه ای تا ضرب و شتم ها و خشونت های مامورانشان در خیابان ها و دانشگاه ها، هر کدام نمونه هایی است برای اثبات این مدعا که جنجال های این روزهایشان تنها فرافکنی است و بهانه برای سرکوب و حمله بیشتر به سبزها و مخالفان.
روزگاری عدم پذیرش ولایت فقیه و اسلام نیاوردن بهانه ای برای کشتارها و سرکوب ها بود و امروز ادعای تقلب در انتخابات. از گوشه و کنار صدای اعتراض به گوش می رسد. از آیات عظام و از امامان جمعه، از اعضای روحانیت مبارز و از فداییان سابقشان و ... که تازه اینها در صفوف خودی ها طبقه بندی می شوند و نه سبز و نه مخالف. امروز پذیرش و هضم مجلس نیز برایشان سخت دشوار است. مجلسی که هنوز نتوانستند بشکلی دلخواه یکدستش کنند و هر از چندگاهی صداهایی از آن به اعتراض و مخالفت بگوش می رسد.

نمایش چهره هایی متفاوت از رهبر پیشین و فعلی ایران، آنچه پس از مرگ آیت الله خمینی سعی کردند به مردم القا نمایند

براستی گیر افتاده اند. راه پس، سقوطی پر سرعت است و راه پیش شان، وضع و حال این روزهایشان است که تنها فرصت می خرند و زمان. در مخیله شان هم تجسم این روزها دشوار بود. چنان بر آشفته اند که راهی جز سرکوب بیشتر، خشونت و دستگیری سران سبز ها برای خود باقی نگذاشته اند. روزی احمدی نژاد مردم را خس و خاشاک خواند و چند روز پیش رهبر این روزهای ایران، تاب نیاورد و مردم را در حد صفر دانست و خطاب به سران سبزها گفت: "چرا این آقایان متنبه نمی شوند" و آنان را شاید بدلیل اولین نقد صریح موسوی در بیانیه آخرش به او، برادران سابق خود خواند.
اختلاف شکل حقیقی خود را بروز داده است و درگیری میان خودی هایشان نیز بالا گرفته است و به خیالشان طرح موضوع آیت الله خمینی که بیشترشان بر سر آن اشتراک دارند مرهمی است برای دردها و زخمهای اندورنی هایشان. اما مبارزات و مخالفت ها نیز حقیقی هستند و شکل و ماهیتی یافته است که با هوچی گری ها و دروغ پراکنی ها تنها به عمیق تر شدن فاصله میان حاکمیت و مردم کمک خواهند نمود. نزدیک به 30 سال برای تمام معضلات و مشکلات و بحران هایشان، نسخه هایی مشابه تجویز کرده اند و می کنند و از آنجا که بعد از این همه سال طبیعتا همه ارگان ها و نهادها و مراجع رسانه ای و اطلاع رسانی را در اختیار دارند آسان تر تشکیلاتی رفتار می کنند و بسرعت برای پیچیدن این نسخه های کلیشه ای بسیج می شوند. اما هنوز درک نکرده اند که مردم دیگر باورشان ندارند. این مردم با آن مردمی که آنها از آن نام می برند به گواه مبارزات و حضور مستمر و خستگی ناپذیر 6 ماهه اخیرشان با هم تفاوت بسیار دارد.